Recent vernam ik dat De Lijn de intentie koestert om nieuwe ‘supertrams’ van maar liefst 42,6 meter lang te bestellen voor Gent. Ik meen dat dit een verkeerde beslissing is voor een stad als de onze. Ik reageerde dan ook prompt in het belang van de Gentenaar.

Mijn ongenoegen betreft twee domeinen. Vooreerst de keuze voor supertrams op zich. Vervolgens de houding van het bestuur van De Lijn, die deze beslissing op een wel heel wereldvreemde manier door de Gentse stropkelen ramt.

Goed, mobiliteit is uiterst belangrijk en is er nood aan een grotere (en frequentere) dienstverlening in Gent. Maar supertrams van 42,6 meter? Ik weet niet waar men die 42,6 meter lange trams wil gaan inzetten. De verbinding tussen Flanders Expo en het St.-Pietersstation lijkt me nog haalbaar omwille van de rechte verbinding. Maar wat is men met trams in de binnenstad waar straten soms niet eens 40 meter lang zijn? Wil men soms de aanpalende kruispunten blokkeren en zo in één beweging de gehele mobiliteit in de binnenstad? Dit lijkt me een recept voor straataderverkalking.

Als men een tram van 42 meter inzet, op hoeveel plaatsen zullen tramreizigers dan op-en afstappen? Ik hou mijn hart vast wanneer deze reizigers gehaast over het wegdek en fietspaden moeten om het voetpad te bereiken. En ik maar pleiten voor veilige oversteekplaatsen! (bvb in de Monkhovenstraat!)

Ook vanuit financieel oogpunt is dit een knap staaltje van kortetermijnbeleid. Zo zal men ongeveer 90% van de pas (!) heraanlegde op- en afstapplaatsen moeten heraanpassen, met alle schade en hinder voor omwonenden van dien. Om nog maar te zwijgen over de schade aan de huizen en de geluidshinder die een dergelijk massatransportmiddel met zich meebrengt. Die dubbele heraanleg kost handen vol geld, maar omwille van zogenaamde financiële redenen kan De Lijn in het weekend of ‘s avonds laat geen tram inleggen voor mensen die met de tram wensen terug te keren naar de randgemeenten van een avondje theater of stappen met vrienden!

Wat mij eigenlijk nog het meeste stoort aan deze gehele affaire, is de wijze waarop het bestuur van De Lijn handelt. Zonder zich ook maar te vergewissen van de haalbaarheid en wenselijkheid van dit initiatief komt deze aankondiging als een dictaat uit Mechelen neerdalen zonder enige vorm van overleg.

Dat er nood is aan een degelijk mobiliteitsplan waarbij openbaar vervoer een uiterst belangrijke rol speelt is uiteraard een gegeven, maar waar gaan we heen als er geen samenspraak en overleg is? Uiteindelijk heeft deze De Lijn-beslissing een grote impact op Gentse inwoners en ik maak me sterk dat we hierover in Gent minstens even goed kunnen oordelen dan in het met ons onbekende Mechelen. Naar mijn aanvoelen is een grotere capaciteit van individuele transportmiddelen, zoals hier voorgesteld, niet de oplossing, maar wel: meer trams, frequenter trams en latere trams!

Is dit zoveel gevraagd voor een centrumstad als Gent? We zijn tenslotte met zo een 230.000 inwoners en de tweede grootste stad van Vlaanderen. En ook wij betalen belastingen genoeg voor een kwaliteitsvol mobiliteitsbeleid. Dat iedereen door de crisis in financieel nauwe schoentjes zit is evident, maar overleg en onderlinge afstemming hoeft toch niet zoveel te kosten me dunkt…
Ik zal alvast niet nalaten om deze problematiek aan te kaarten in de komende gemeenteraad in september en hoop dat het gezond verstand alsnog zegeviert.

Lees meer over mijn standpunt hierover bij Het Nieuwsblad